16 آذر
امروز 16 آذر روز دانشجو بود و همچنین روز آغاز کنفرانس کپنهاگ.دو مناسبت مهم که همزمان شدند و جالب آنکه در اکثرشبکه های خبری مهم جهان اخبار هردو این وقایع پوشش داده شد،ابتدا اخبار کپنهاگ و بعد اخبار ایران. ما در کشورمان از یکسو باید با مسئله جهانی تغییر اقلیم دست و پنجه نرم کنیم و از سوی دیگر با بحرانهای داخلی.
این یک بعد قضیه است و بعد مهم دیگر آنکه در حالی که نمایندگان 192کشور جهان در تلاش برای حل مسئله مشترک هستند،ما در کشورمان تیشه به دست گرفته ایم و به جان محیط زیست خودمان افتاده ایم. ماجرا از این قرار است:
برخلاف مصوبه شوراي شهر و طرح جامع تهران ، امروز دوشنبه 16 آذرماه هيئت دولت ممنوعيت احداث صنايع در محدوده 120 کيلومتري تهران را لغو و آن را به سازمانهاي مربوطه ابلاغ کر د. این ممنوعیت از 42 سال پیش و توسط تصمیم گیرانی که بسیار دورتر از نوک دماغ خود را می دیدند وضع شده بود و هدف آن پیشگیری از ایجاد کلاف سردرگمی به نام کلان شهر تهران بود. آنها تخصص داشتند و بنابراین پیش بینی تهران امروز که افزوده شدن هر نفر به آن مشکلی به این شهر و مشکلی به کشور اضافه و تحمیل می کند برایشان دشوار نبود.
امروز که تهران به دلیل بحرانهای اجتماعی،زیست محیطی و مهمتر از همه خطر زلزله از توسعه بیشتر بشدت منع شده است، شاهد حدود نیم قرن حرکت به عقب هستیم. اگرچه اما و اگرهایی به این مصوبه اضافه شده تا آن را توجیه کند ولی تجربه چند دهه ای ما از نحوه اجرای قوانین در کشور، عواقب خطرناک و پرهزینه این مصوبه را پیش چشم مان مجسم می کند.
جو بحران زده ای که پس از انتخابات در کشور حاکم است همراه با بحرانهای خارجی خودساخته ظاهرا به مذاق بعضی ها خیلی خوش آمده،آنهایی که با سو استفاده از جو موجود و در سکوت سنگین مطبوعات و سازمانهای غیردولتی مصوبه هایی وضع می کنند تا مشکلات خود،اطرافیان و دارودسته شان را حل کنند. بازنده این مصوبه مردم تهران و ایران هستند و برنده آن زمیندارانی که با این مصوبه ارزش افزوده زمینهایشان سر به فلک خواهد کشید و آنهایی که تحت عنوان طرحهای صنعتی "های تک" ، وامهای چند ده و چند صد میلیاردی می گیرند و- مانند دیگر یارانشان- با خودداری از بازپرداخت آن بانک مرکزی را به ورشکستگی می کشنانند. روشن است که این وضع زیاد نمی تواند دوام پیدا کند ولی واقعیت آن است که هرچه این اقدامات بیشتر شود ملت باید در آینده بهای سنگینتری برای عواقب آن بپردازد.
امروز یک واقعه دیگر در تقویم ثبت می شود.16 آذر روز دانشجو،16 آذر روز آغاز کنفرانس کپنهاگ و16 آذر روز لغو ممنوعیت استقرار صنایع در شعاع 120 کیلومتری تهران.
امروز 16 آذر روز دانشجو بود و همچنین روز آغاز کنفرانس کپنهاگ.دو مناسبت مهم که همزمان شدند و جالب آنکه در اکثرشبکه های خبری مهم جهان اخبار هردو این وقایع پوشش داده شد،ابتدا اخبار کپنهاگ و بعد اخبار ایران. ما در کشورمان از یکسو باید با مسئله جهانی تغییر اقلیم دست و پنجه نرم کنیم و از سوی دیگر با بحرانهای داخلی.
این یک بعد قضیه است و بعد مهم دیگر آنکه در حالی که نمایندگان 192کشور جهان در تلاش برای حل مسئله مشترک هستند،ما در کشورمان تیشه به دست گرفته ایم و به جان محیط زیست خودمان افتاده ایم. ماجرا از این قرار است:
برخلاف مصوبه شوراي شهر و طرح جامع تهران ، امروز دوشنبه 16 آذرماه هيئت دولت ممنوعيت احداث صنايع در محدوده 120 کيلومتري تهران را لغو و آن را به سازمانهاي مربوطه ابلاغ کر د. این ممنوعیت از 42 سال پیش و توسط تصمیم گیرانی که بسیار دورتر از نوک دماغ خود را می دیدند وضع شده بود و هدف آن پیشگیری از ایجاد کلاف سردرگمی به نام کلان شهر تهران بود. آنها تخصص داشتند و بنابراین پیش بینی تهران امروز که افزوده شدن هر نفر به آن مشکلی به این شهر و مشکلی به کشور اضافه و تحمیل می کند برایشان دشوار نبود.
امروز که تهران به دلیل بحرانهای اجتماعی،زیست محیطی و مهمتر از همه خطر زلزله از توسعه بیشتر بشدت منع شده است، شاهد حدود نیم قرن حرکت به عقب هستیم. اگرچه اما و اگرهایی به این مصوبه اضافه شده تا آن را توجیه کند ولی تجربه چند دهه ای ما از نحوه اجرای قوانین در کشور، عواقب خطرناک و پرهزینه این مصوبه را پیش چشم مان مجسم می کند.
جو بحران زده ای که پس از انتخابات در کشور حاکم است همراه با بحرانهای خارجی خودساخته ظاهرا به مذاق بعضی ها خیلی خوش آمده،آنهایی که با سو استفاده از جو موجود و در سکوت سنگین مطبوعات و سازمانهای غیردولتی مصوبه هایی وضع می کنند تا مشکلات خود،اطرافیان و دارودسته شان را حل کنند. بازنده این مصوبه مردم تهران و ایران هستند و برنده آن زمیندارانی که با این مصوبه ارزش افزوده زمینهایشان سر به فلک خواهد کشید و آنهایی که تحت عنوان طرحهای صنعتی "های تک" ، وامهای چند ده و چند صد میلیاردی می گیرند و- مانند دیگر یارانشان- با خودداری از بازپرداخت آن بانک مرکزی را به ورشکستگی می کشنانند. روشن است که این وضع زیاد نمی تواند دوام پیدا کند ولی واقعیت آن است که هرچه این اقدامات بیشتر شود ملت باید در آینده بهای سنگینتری برای عواقب آن بپردازد.
امروز یک واقعه دیگر در تقویم ثبت می شود.16 آذر روز دانشجو،16 آذر روز آغاز کنفرانس کپنهاگ و16 آذر روز لغو ممنوعیت استقرار صنایع در شعاع 120 کیلومتری تهران.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر