همایش بررسی علل بحران زاینده رود امروز برگزار شد. در فضایی که در بستر خشک رود آماده شده بود.
تنوع بالای شرکت کنندگان از لحاظ گروههای اجتماعی و شغلی و برگزاری آن در زمان اوج خشکی از نقاط قوت این همایش بود.گمان می کنم مهمترین دستاورد این همایش بازتاب گسترده موضوع در جامعه و بین مسئولان باشد،به عبارت دیگر طرح رسانه ای و سیاسی موضوع. البته نگاه علمی وآماری به مسئله نیز مهم بود.
مشکل دستگاههای نمایش،کمی جا در مقایسه با تعداد شرکت کنندگان (طبق اعلام مجری حدود هزار نفر)،فشرده بودن سخنرانیها و نبودن مجال بحث برای شرکت کنندگان از نقاط ضعف همایش بود.
سازمانهای غیردولتی زیست محیطی که مسئولان باوجود تعارفات زیاد درعمل چندان دل خوشی از آنها ندارند،بعضی از مسئولان متنفذ شهر و استان،کارشناسان چندین دستگاه دولتی و انجمنهای صنفی و حرفه ای و همچنین گروهی از مردم کوچه و بازار و کشاورزان،همگی درکنار هم گرد آمده بودند تا از مشکلی مشترک سخن بگویند.
نگرانی از خشکی فضای سبز اصفهان و درختان حاشیه زاینده رود، آثار جدی اقتصادی بر شهر اصفهان و حتی کشور، به سراشیبی سقوط افتادن حیات حدود پانصدهزار نفر از روستاییان شرق اصفهان ، گسستگی اکوسیستم یکپارچه زاینده رود و حاشیه آن،نگرانی از تکرارخشکی زاینده رود در آینده و بروز ملموس پیامدهای اقتصادی،اجتماعی و زیست محیطی خشکی زاینده رود در پنج تا ده سال آینده از مهمترین مسائل مطرح شده در همایش بود.
گرچه درباره تاثیرگذاری این همایش نظرهای متفاوتی هست ولی معتقدم حداقل تاثیر عملی آن می تواند این باشد که مسئولان و کارشناسانی که در دستگاههای دولتی مربوطه کار می کنند در زمان تصمیم گیری درباره فعالیتهای تاثیرگذار بر زاینده رود و به طور کلی بر آب استان، احتیاط بیشتری به خرج دهند. طرح ملی موضوع و تلاش برای جلوگیری از اقدامات بحران ساز و تشدیدکننده بحران در سطح ملی،می تواند از دیگر دستاوردهای همایش باشد.به دلیل گفته نشدن بسیاری از حرفها و اهمیت موضوع قرار شد همایش دوم درباره زاینده رود در آینده نزدیک برگزار شود.
تنوع بالای شرکت کنندگان از لحاظ گروههای اجتماعی و شغلی و برگزاری آن در زمان اوج خشکی از نقاط قوت این همایش بود.گمان می کنم مهمترین دستاورد این همایش بازتاب گسترده موضوع در جامعه و بین مسئولان باشد،به عبارت دیگر طرح رسانه ای و سیاسی موضوع. البته نگاه علمی وآماری به مسئله نیز مهم بود.
مشکل دستگاههای نمایش،کمی جا در مقایسه با تعداد شرکت کنندگان (طبق اعلام مجری حدود هزار نفر)،فشرده بودن سخنرانیها و نبودن مجال بحث برای شرکت کنندگان از نقاط ضعف همایش بود.
سازمانهای غیردولتی زیست محیطی که مسئولان باوجود تعارفات زیاد درعمل چندان دل خوشی از آنها ندارند،بعضی از مسئولان متنفذ شهر و استان،کارشناسان چندین دستگاه دولتی و انجمنهای صنفی و حرفه ای و همچنین گروهی از مردم کوچه و بازار و کشاورزان،همگی درکنار هم گرد آمده بودند تا از مشکلی مشترک سخن بگویند.
نگرانی از خشکی فضای سبز اصفهان و درختان حاشیه زاینده رود، آثار جدی اقتصادی بر شهر اصفهان و حتی کشور، به سراشیبی سقوط افتادن حیات حدود پانصدهزار نفر از روستاییان شرق اصفهان ، گسستگی اکوسیستم یکپارچه زاینده رود و حاشیه آن،نگرانی از تکرارخشکی زاینده رود در آینده و بروز ملموس پیامدهای اقتصادی،اجتماعی و زیست محیطی خشکی زاینده رود در پنج تا ده سال آینده از مهمترین مسائل مطرح شده در همایش بود.
گرچه درباره تاثیرگذاری این همایش نظرهای متفاوتی هست ولی معتقدم حداقل تاثیر عملی آن می تواند این باشد که مسئولان و کارشناسانی که در دستگاههای دولتی مربوطه کار می کنند در زمان تصمیم گیری درباره فعالیتهای تاثیرگذار بر زاینده رود و به طور کلی بر آب استان، احتیاط بیشتری به خرج دهند. طرح ملی موضوع و تلاش برای جلوگیری از اقدامات بحران ساز و تشدیدکننده بحران در سطح ملی،می تواند از دیگر دستاوردهای همایش باشد.به دلیل گفته نشدن بسیاری از حرفها و اهمیت موضوع قرار شد همایش دوم درباره زاینده رود در آینده نزدیک برگزار شود.
