ادامه گزارش -۲
دکتر بصیری سخنران بعدی همایش بود. وی ابتدا بی توجهی به ظرفیت برد محیط و بی توجهی به حقوق قانونی و شرعی بهره برداری را به عنوان دلایل اصلی بحران آب زاینده رود معرفی کرد و سپس با استناد به آمارو ارقام، وضعیت کم آبی در استان اصفهان را تشریح و با کشور مقایسه کرد. در ادامه نیز فهرست جامعی از عوامل ایجاد بحران کنونی را ارایه و مهمترین اقدامات لازم برای مقابله با بحران را برشمرد.این سخنرانی جامعترین سخنرانی همایش بود و به نظر من به همین دلیل هم کم تاثیرترین آنها! چرا که در کشور برنامه گریز ما با سیاستهای مقطعی و شتابزده، اگر کسی برای مقابله با بی آبی زاینده رود پیشنهاد بدهد که مثلا بیایید آب شیرین کن در خلیج فارس بگذاریم و آب را شیرین کنیم و بعد بدهیم به مسافرانی که از جنوب به اصفهان می آیند تا در زاینده رود بریزند،با اقبال بیشتری مواجه می شود تا وقتی که بگوییم مدیریت تقاضا را با توجه به ظرفیت برد محیط، ارزش افزوده اقتصادی و پایداری توسعه در سرلوحه برنامه ها بگذاریم.
سخنران بعدی نماینده اصفهان در مجلس بود. او بیشتر به پروژه های اجرا شده،در دست اجرا و تصویب شده برای انتقال آب به زاینده رود پرداخت و البته درباره نیازهای بالای آبی صنایعی که در آینده قرار است در استان اصفهان توسعه پیدا کند و احداث شود هم صحبت کرد. تاکید بر انتقال آب از بهشت آباد به زاینده رود که قرار است آب چهار استان را تامین کند و توضیح درباره اعتبارات آن بخش دیگر سخنرانی آقای فولادگر بود. یک بخش دیگر از صحبتهای این نماینده مجلس درباره طرح چرخش آب در زاینده رود در محدوده اصفهان در زمان کم آبی بود تا مردم زاینده رود را خشک نبینند واین درست مطابق با همان چیزی است که در یکی از نوشتارهای قبلی با عنوان تزویر زیست محیطی از آن نام بردم،منتهی این بار کاملا علنی و بی پرده. متاسفانه افسار برنامه های کشور به دست کسانی است که بین رودخانه به عنوان یک اکوسیستم و حوض خانه شان تفاوتی قائل نیستند!
دکتر بصیری سخنران بعدی همایش بود. وی ابتدا بی توجهی به ظرفیت برد محیط و بی توجهی به حقوق قانونی و شرعی بهره برداری را به عنوان دلایل اصلی بحران آب زاینده رود معرفی کرد و سپس با استناد به آمارو ارقام، وضعیت کم آبی در استان اصفهان را تشریح و با کشور مقایسه کرد. در ادامه نیز فهرست جامعی از عوامل ایجاد بحران کنونی را ارایه و مهمترین اقدامات لازم برای مقابله با بحران را برشمرد.این سخنرانی جامعترین سخنرانی همایش بود و به نظر من به همین دلیل هم کم تاثیرترین آنها! چرا که در کشور برنامه گریز ما با سیاستهای مقطعی و شتابزده، اگر کسی برای مقابله با بی آبی زاینده رود پیشنهاد بدهد که مثلا بیایید آب شیرین کن در خلیج فارس بگذاریم و آب را شیرین کنیم و بعد بدهیم به مسافرانی که از جنوب به اصفهان می آیند تا در زاینده رود بریزند،با اقبال بیشتری مواجه می شود تا وقتی که بگوییم مدیریت تقاضا را با توجه به ظرفیت برد محیط، ارزش افزوده اقتصادی و پایداری توسعه در سرلوحه برنامه ها بگذاریم.
سخنران بعدی نماینده اصفهان در مجلس بود. او بیشتر به پروژه های اجرا شده،در دست اجرا و تصویب شده برای انتقال آب به زاینده رود پرداخت و البته درباره نیازهای بالای آبی صنایعی که در آینده قرار است در استان اصفهان توسعه پیدا کند و احداث شود هم صحبت کرد. تاکید بر انتقال آب از بهشت آباد به زاینده رود که قرار است آب چهار استان را تامین کند و توضیح درباره اعتبارات آن بخش دیگر سخنرانی آقای فولادگر بود. یک بخش دیگر از صحبتهای این نماینده مجلس درباره طرح چرخش آب در زاینده رود در محدوده اصفهان در زمان کم آبی بود تا مردم زاینده رود را خشک نبینند واین درست مطابق با همان چیزی است که در یکی از نوشتارهای قبلی با عنوان تزویر زیست محیطی از آن نام بردم،منتهی این بار کاملا علنی و بی پرده. متاسفانه افسار برنامه های کشور به دست کسانی است که بین رودخانه به عنوان یک اکوسیستم و حوض خانه شان تفاوتی قائل نیستند!
... ادامه دارد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر