همسایه ناخوانده پل مارنان
آغاز به ساخت یک برج در کنار پل تاریخی مارنان در اصفهان در دو،سه سال اخیر سر و صدای سازمانهای غیردولتی و هواداران محیط زیست و میراث فرهنگی را درآورد.این سر و صداها تا جایی پیش رفت که یکی از نمایندگان اصفهان در مجلس نیز دربرابر آن موضع گرفت و در نماز جمعه از آن انتقاد کرد. مجموعه فشارها شهرداری را زیرفشار قرار داد و موجب توقف ساخت آن- و تاجایی که می دانم- کم کردن یکی دو طبقه از آن شد. چند هفته پیش متوجه از سرگیری ساخت و ساز در این برج شدم.
" چون نیک نظرکردم"، دیدم این بهم ریختگی کشور بعد از انتخابات برای هرکس خوب نبود برای آنهایی که به دنبال غفلت سازمانها و افراد فعال بودند تا بی سر و صدا تخریب کنند و منفعت ببرند خوب بود. صاحبان این برج شاید یکی از این خیل عظیم باشند و "متروکش ها" که پایه سی و سه پل را هدف قرار داده اند ،یکی دیگر.
این چشم اندازی است که" باید" باشد و از قدیم(به شهادت نقاشی های تاریخی) تا چند سال پیش هم چنین بوده است.

و این چشم اندازی است که حالا هست.

این برج مثل خاری در چشم عابر و بیننده باذوق فرو می رود، بویژه آنهایی که اصفهان را متعادل و هماهنگ و چشم نواز دیده اند. شاید در راستای سیاست خصوصی سازی است که زیباییهای عمومی اصفهان هم خصوصی می شود- و شاید زیباییهای ایران. اینها به نظر ساده می آید ولی اثرات عمیق و دامنه داری در جامعه خواهد داشت.در فرهنگ،درسلامت روانی و اجتماعی و در پایداری اقتصاد. "از مایه خوردن" که ویژگی توسعه ناپایدار است فقط مخصوص به منابعی مثل نفت نیست، ذبح چشم اندازهای زیبا -اعم از طبیعی و انسان ساز- نیز یکی دیگر از مصادیق آن است که در دهه های اخیر در ایران بشدت رواج یافته است.