۰۳ آبان ۱۳۸۸

اصفهانی ها را فروختند
حاج رسولیها رئیس شورای شهر اصفهان یکی دیگرسخنرانان همایش زاینده رود بود که با ادیباتی شبیه به بعضی روزنامه ها و گروههای افراطی کسانی که برداشت آب در چهارمحال و انتقال آب به یزد و ... مطرح می کنند را افرادی مغرض خواند(متاسفانه جمله را درست به خاطر ندارم ولی مفهومش همین بود) و گفت ما فقط باید احداث تونل بهشت آباد را پیگیری کنیم چرا که با این کار آب کافی برای نه تنها برای اصفهان که برای استانهای دیگری که آب به آنجا می رود – یزد و مرکزی- هم تامین خواهد شد. قبل از ادامه مطلب اجازه دهید درباره توسعه پالایشگاه اصفهان بگویم.
اصفهان شهری است که در 50 سال اخیر و بویژه بعد از جنگ زیر بار توسعه صنایع بی قاعده ریز و درشت کمر خم کرد. عده ای در قبل از انقلاب با پیش بینی و آینده نگری این وضعیت قانون ممنوعیت استقرار صنایع در شعاع پنجاه کیلومتری اصفهان را مطرح کردند که مشابه آن هم برای شعاع 120 کیلومتری تهران تصویب شد.فرار از این قانون در اصفهان از اول انقلاب با طرح استثنائاتی درباره نوع صنایع برای آن آغاز شد و بتدریج با افزودن تعدادی شهرک صنعتی به این استثنائات ادامه پیدا کرد.امروز پیکر نیمه جانی از این قانون باقی مانده است ولی باز هم از سوی محیط زیست استان تلاش زیادی صورت می گیرد که جلوی توسعه صنایع بیشتر در این محدوده گرفته شود. در همین حال صنایع بزرگ و پرمسئله ای مانند ذوب آهن و فولاد با عناوینی مثل بهینه سازی در این محدوده توسعه پیدا کردند و مسئولان مربوطه هم چشم خود را بر این تخلف قانونی بستند. از سال گذشته صحبت بهینه سازی پالایشگاه اصفهان بر سر زبانها افتاد که کلاه شرعی دیگری بود برای توسعه این پالایشگاه و طبق شنیده ها میزان این توسعه دو برابر ظرفیت پالایشگاه موجود است(یعنی سه پالایشگاه در آینده) این اقدام در زیرگوش اصفهان، درست در جهت باد غالب به سمت اصفهان و درحالی صورت می گیرد که هم اکنون شکایتهای زیادی از آلودگی پالایشگاه وجود دارد. دربرابر این تخلف اداره کل حفاظت محیط زیست،مرکز بهداشت استان و شهرداری اصفهان موضع گیری و با آن مخالفت کردند. شهرداری اصفهان هم علیه پالایشگاه- شاید هم وزارت نفت- شکایت کرد.حالا ادامه ماجرا:
در همایش زاینده رود حاج رسولیها گفت مسئولان اعلام کردند که ساخت پالایشگاه در محل دیگر به غیر از این دو هزار میلیارد تومان برای دولت هزینه دربردارد و بنابراین باید در همین محل ساخته شود و ما هم به آنها گفتیم شما پانصد میلیارد تومان از این پول را برای اجرای پروژه بهشت آباد و خرید 2 دستگاه تی بی ام کمک کنید تا ما از شکایت مان صرف نظر کنیم و آنها هم قبول کردند!
بخت اصفهانیهای شهره به زرنگی را ببینید! شورای شهر و شهرداری که باید دغدغه سلامت و آسایش مردم را داشته باشند در ازای پانصد میلیارد تومان با ساخت پالایشگاه جدید موافقت می کنند.جالب آنکه پروژه بهشت آباد قرار است به استانهای دیگر هم آبرسانی کند و خود پالایشگاه جدید هم بیشتر از همه به آب نیاز دارد و تامین اعتبار این پروژه ملی به هیچوجه به عهده استان اصفهان و مردم اصفهان نیست، ولی شورای شهر و شهرداری اصفهان با وجودی که چندین سال است که موضوع رکورد سرطان و ام اس در اصفهان اعلام شده،سلامت مردم را می فروشند. می دانید چند؟! طبق آخرین آمار شهر اصفهان بیش از دو میلیون جمعیت دارد که اگر پانصد میلیارد تومان را بر این تعداد تقسیم کنیم و تازه به شرطی که سایر هزینه های توسعه بیرویه مثل هزینه های اجتماعی،ترافیک، فشار بر منابع بحران زده آب و ... را به حساب نیاوریم خواهیم دید که جان هر شهروند اصفهانی برای مسئولان شهری 250هزار تومان ارزش دارد.فقط 250هزار تومان.
حدود 10 سال پیش،بعد از بحثی که بین فعالان محیط زیست و اعضای اولین شورای اسلامی شهر اصفهان درگرفت مقاله ای توسط یکی از آن فعالان منتشر شد با عنوان:" اصفهان را ارزان نفروشیم" و امروز ببینید که نه تنها به اصفهان که به اصفهانیها هم چوب حراج زده اند.

۲۹ مهر ۱۳۸۸

ادامه گزارش -۲
دکتر بصیری سخنران بعدی همایش بود. وی ابتدا بی توجهی به ظرفیت برد محیط و بی توجهی به حقوق قانونی و شرعی بهره برداری را به عنوان دلایل اصلی بحران آب زاینده رود معرفی کرد و سپس با استناد به آمارو ارقام، وضعیت کم آبی در استان اصفهان را تشریح و با کشور مقایسه کرد. در ادامه نیز فهرست جامعی از عوامل ایجاد بحران کنونی را ارایه و مهمترین اقدامات لازم برای مقابله با بحران را برشمرد.این سخنرانی جامعترین سخنرانی همایش بود و به نظر من به همین دلیل هم کم تاثیرترین آنها! چرا که در کشور برنامه گریز ما با سیاستهای مقطعی و شتابزده، اگر کسی برای مقابله با بی آبی زاینده رود پیشنهاد بدهد که مثلا بیایید آب شیرین کن در خلیج فارس بگذاریم و آب را شیرین کنیم و بعد بدهیم به مسافرانی که از جنوب به اصفهان می آیند تا در زاینده رود بریزند،با اقبال بیشتری مواجه می شود تا وقتی که بگوییم مدیریت تقاضا را با توجه به ظرفیت برد محیط، ارزش افزوده اقتصادی و پایداری توسعه در سرلوحه برنامه ها بگذاریم.
سخنران بعدی نماینده اصفهان در مجلس بود. او بیشتر به پروژه های اجرا شده،در دست اجرا و تصویب شده برای انتقال آب به زاینده رود پرداخت و البته درباره نیازهای بالای آبی صنایعی که در آینده قرار است در استان اصفهان توسعه پیدا کند و احداث شود هم صحبت کرد. تاکید بر انتقال آب از بهشت آباد به زاینده رود که قرار است آب چهار استان را تامین کند و توضیح درباره اعتبارات آن بخش دیگر سخنرانی آقای فولادگر بود. یک بخش دیگر از صحبتهای این نماینده مجلس درباره طرح چرخش آب در زاینده رود در محدوده اصفهان در زمان کم آبی بود تا مردم زاینده رود را خشک نبینند واین درست مطابق با همان چیزی است که در یکی از نوشتارهای قبلی با عنوان تزویر زیست محیطی از آن نام بردم،منتهی این بار کاملا علنی و بی پرده. متاسفانه افسار برنامه های کشور به دست کسانی است که بین رودخانه به عنوان یک اکوسیستم و حوض خانه شان تفاوتی قائل نیستند!
... ادامه دارد.

۲۵ مهر ۱۳۸۸

ادامه گزارش-۱
رئیس اتاق بازرگانی اصفهان اولین سخنران بود.دید او بیشتر معطوف به نقش اقتصادی زاینده رود در استان اصفهان بود. نکته جدیدی در این سخنرانی نبود ولی دو تاکید مهم در آن بود، یکی آنکه خشکی زاینده رود مسئله ای ملی است و نه استانی و نکته دیگر آنکه به ضرورت جلوگیری از تبدیل خشکی این رود به یک موضوع عادی برای مردم اصفهان اشاره کرد.
سخنران بعدی امام جمعه اصفهان و نماینده ولی فقیه در استان بود. او گفت: مهمترین مساله استان اصفهان کمبود آب زاینده رود برای بخشهای مختلف است و در بخش دیگری از سخنرانی خود گفت: به کشاورزی كه حق آب ندارد نباید آب داد زیرا چرخه کشاورزی چندین صدسال این استان در اثر این دست و دلبازیها بر هم خواهد خورد و در بخشی دیگر گفت: ما افتخار می کنیم که از زاینده رود به همه جای کشور آب برده شود ولی ابتدا باید آب کشاورزان و کسانی که حق آبه از زاینده رود دارند ، تامین شود سپس به نقاط دیگر آب ارسال گردد. که البته من هرچه فکر کردم نفهمیدم رودی که آب کم دارد و نباید به کشاورزان بدون حقابه دار آب بدهد چطور باید به همه نقاط کشور آب بدهد و این چه افتخاری برای ما خواهد بود؟! و بالاخره او در مهمترین بخش سخنرانی خود ضمن شکایت از هدر رفت آب در مسیر انتقال از تونلها گفت(با پوزش، در این قسمت ممکن است بیشتر مفهوم را بازگو کنم چون جملات را یادداشت نکردم) مقدار زیادی از آب را هدر می دهیم .آب را پشت سد می بریم و از زاینده رود منتقل می کنیم و آب در شن فرو می رود.بعد ایشان پیشنهاد داد مسئولان داخل رودخانه مجرایی حفر کنند و کف آن را با غلتک بکوبند تا از فرو رفتن آب به بستر رودخانه جلوگیری شود و بعد درحالی که احتمالا متوجه سنگینی جو سالن همایش شده بود گفت بعضی ها می گویند آب باید به زمینهای اطراف نفوذ کند تا چاههای کشاورزان خشک نشود،ما که نگفتیم کف رودخانه را آسفالت کنند! و بالاخره ایشان گفت باید طرحهای آبرسانی اجرا شود و جلوی هدررفتن آن گرفته شود تا آب به جاهای دیگر و اردستان ما هم برسد.
... ادامه دارد.

۲۳ مهر ۱۳۸۸

گزارش دومین همایش زاینده رود
این همایش هم برگزار شد باهشت یا نه سخنران،چون اول همایش نبودم مطمئن نیستم. یک سخنران دانشگاهی،یک نماینده مجلس،رئیس شورای شهر،امام جمعه،نماینده کشاورزان، رئیس اتاق بازرگانی اصفهان،معاون عمرانی اسبق استانداری اصفهان و یک نفردر ارتباط با امور کشاورزی ازاتاق بازرگانی. در این همایش متوجه مطالب جالبی شدم،توجه کنید جالب و نه امیدوارکننده. در نوشتارهای بعدی بتدریج بخشهایی از مطالب عنوان شده در همایش را بازگو می کنم.

۱۷ مهر ۱۳۸۸

همایش دیگری برای زاینده رود
ظاهرا دومین همایش در ارتباط با زاینده رود قرار است ساعت چهار بعد از ظهر روز شنبه هیجدهم مهر ماه در محل اتاق بازرگانی اصفهان تشکیل شود. متاسفانه اطلاع رسانی این همایش خوب نبود.

گرامی باد
با وضع موجود روز زاینده رود را نمی توان شادباش گفت ولی بی تفاوت هم نمی توان بود.پس بهتر است بگوییم 18 مهر ماه، روز زاینده رود را گرامی می داریم و البته گرامیداشت نباید فقط در حرف باشد بلکه باید در عمل و با تلاش برای زنده سازی آن و پایدار کردن جریان آن همراه باشد. با هدف یادآوری تلاشهایی که سالهای پیش در راستای این هدف انجام شد تصویر پوستر چاپ شده در سال 1383 را تقدیم می کنم.


۱۳ مهر ۱۳۸۸

روز زاینده رود

پنج سال پیش سازمانهای غیردولتی زیست محیطی سه استان از جمله استانهای اصفهان،چهارمحال و بختیاری که رودخانه زاینده رود از آنها می گذرد با انتشار بیانیه ای روز هیجدهم مهرماه را روز زاینده رود اعلام کردند. اقدامی مشترک،هماهنگ، بجا، به هنگام و مترقی که نشان می داد غیردولتی ها را اگر به حال خود بگذارند و بستری برایشان فراهم باشد، برخلاف دولتی ها نیازها و راه حلها را بموقع تشخیص می دهند و بموقع هم عمل می کنند. شعار این روز این بود: "زاینده رود را زنده می خواهیم؛زاینده رود را همیشه می خواهیم؛زاینده رود را کامل می خواهیم".

متن بیانیه را درادامه ببینید.

بیانیه شبکه سازمانهای غیردولتی زیست محیطی منطقه مرکزی به مناسبت روز زاینده رود

زاینده رود، رودی است سزاوار ستایش ؛ موهبتی است ارزانی شده به اقلیم خشک مرکز ایران؛ بسترساز تمدن و فرهنگ ؛ به وجود آورنده چشم اندازهای طبیعی و روحبخش ؛مایه الهام اهل فرهنگ و هنر و حمایت کننده فعالیتهای کشاورزی و صنعتی و اقتصادی.
زاینده رود تنها جریان دائمی آب و مهمترین و تامین کننده آب شیرین در مرکز ایران و متعادل کننده توسعه و توزیع جمعیت در این سرزمین است.
زاینده رود نه تنها در فلات مرکزی ایران ، که در ارکان تاریخ ، تمدن و فرهنگ این سرزمین جاری است.
این جاری حیات بخش ، امروزه عرصه تاخت و تاز بی مهری ها و نادانی هاست .در معرض بهره کشی ها و آلودگی و قربانی سودجویی ها و کوتاه نگری هاست.
ولی زاینده رود، عزیزو گرامی و شایسته قدردانی و حق شناسی است . سازمانهای غیردولتی زیست محیطی منطقه مرکز ی ایران (شامل استانهای چهارمحال بختیاری،اصفهان و مرکزی) به منظور انجام این مهم و در ادامه گامهای کوچکی همانند « همایش اصفهان و توسعه با موضوع زاینده رود» و « مراسم نکوداشت زاینده رود» که در راستای بیان اهمیت زاینده رود و پاسداشت این شریان حیات بخش در سالهای اخیر برداشته شده است ، با هدف استمرار و عمومیت بخشیدن به این حرکت ، روز18مهر ماه را به نام «زاینده رود» نامگذاری نموده و از همه هموطنان بویژه دوستداران محیط زیست می خواهند تا در این روزبه نحو شایسته در گرامیداشت آن بکوشند. باشد که از این رهگذر همنوا شده و سپاسگزار این سر چشمه حیات باشیم.


مرداد 1383
در تکمیل عکس قبلی تصویر ماهواره ای محل عکسبرداری را ببنید.علامت + قرمز رنگ محل تابلو و علامت+ آبی رنگ محل ایستگاه پمپاژ است که در عکس قبلی نبود.
منبع تصویر:Google maps



Free counter and web stats