سوال
چطور می توان جامعه ای داشت که هر 4 سال یکبار دچار دل پیچه و استرس نشود و حرکتی مستمر و مداوم رو به جلو داشته باشد؟ جامعه ای که در جهت توسعه پایدار حرکت کند؟

کوه خواری
کوهها یکی از نعمتهای بزرگ طبیعت هستند که تقویت تنوع زیستی، تجدید منابع آب زیرزمینی، وجود رودخانه ها و جنبه های زیباشناختی و فلسفی تنها بخشی از مواهب آنها به شمار می روند. کوهها محصول فعالیت چندین میلیون ساله طبیعت هستند و از منابعی به شمار می روند که تخریب آنها غیرقابل برگشت است. چندین سال پیش شعار جهانی محیط زیست در ارتباط با کوهها بود و به دلیل اهمیت زیادشان یونپ فعالیتهای ترویجی- پژوهشی زیادی را در ارتباط با آنها انجام داد.
در کشور ما اما ... .بله! مثل بسیاری موارد زیست محیطی دیگر کوهها هم وضع مناسبی ندارند. ریختن زباله در کوههای محل تردد انسانها، کمترین مشکل کوههاست. فرسایش ناشی از چرای دام و کشاورزی غلط و قطع درختان هم با وجود مصایب زیادش مشکل نهایی نیست. حتی جاده سازی هم با همه توان تخریبش تیشه به ریشه کوهها نمی زند. آنجه کوهها را برای همیشه از دسترس ما خارج می کند، نگاه به آنها به عنوان معادنی است که باید تا آخر استخراج شوند. بهره کشی شدید از کوهها که در دهه های اخیر رخ داده و در چند سال اخیر شتاب گرفته را تنها با واژه کوه خواری می توان بیان کرد.کوههایی که میلیونها سال وجود داشته اند در عرض چند دهه ناپدید می شوند. این روند باید بسرعت مورد توجه و بازنگری قرار گیرد. اگر پایدارترین منابع را از دست دهیم چگونه می توانیم به دنبال توسعه پایدار باشیم؟! درباره کوهها گفتنی زیاد دارم.

اینجا روزگاری یک کوه بود!

امروز نه تنها کوه نیست که ریشه آن هم خورده شده

و همچنان هم خورده می شود

توضیح: عکسها مربوط به کوه- مرحومی- است در مسیر اصفهان به مبارکه و حدود 4-5 سال پیش گرفته شده اند.